Studeren, veel verdienen, hoog korfballen: Gerwen Aikema (26) vond het allemaal even belangrijk, tot hij met zijn hoofd tegen een auto klapte en niet meer kon lopen of praten. Inmiddels proeft hij van het leven als labassistent en hij zit helemaal op zijn plek. ‘Geld boeit me niet meer. Ik ben zelf zo goed geholpen, ik wil nu iets terugdoen!’
‘Die auto kwam met 60 kilometer per uur van links, het onweerde, er was een hoge heg en de stoplicht werkten nog niet. We zagen elkaar gewoon niet,’ vertelt Gerwen, die op een ochtend in 2016 op de fiets richting zijn bijbaantje zat en meters verderop op straat en in een coma belandde. Gelukkig deed acht maanden revalidatie wonderen en had hij erna weer zin om mee te doen in de maatschappij. ‘Ik moest mezelf wel opnieuw uitvinden, want ik was niet meer dezelfde Gerwen.’ Aanvankelijk moest hij niets hebben van al die ‘overheidsbetutteling’, werk vinden kon hij natuurlijk zelf wel. Dacht hij. Een baan in een magazijn voor orthopedische hulpstukken en een bij een buitenschoolse opvang waren beide hartstikke leuk, maar Gerwen liep zichzelf voorbij: te veel uren en te veel prikkels. ‘Ja, dat ik uit het niets epileptische aanvallen kreeg was wel een teken.’ Gesprekken met een arbeidsdeskundige zetten hem aan het denken: ‘Ik wilde biomedische wetenschapper worden!’
Dat zit er voorlopig nog even niet in, maar een baan in het lab is een mooie eerste stap die kant op. Als farmaceutisch labassistent bij de Universiteit Utrecht is Gerwen nu verantwoordelijk voor bestellingen plaatsen, uitpakken, labelen en invoeren in het chemicaliënsysteem: ‘Oppassen dus dat ik niet het verkeerde label opplak, haha!’ Gerwens GreenFox-begeleider Hasjiem geniet van zijn ontwikkeling: ’We hebben regelmatig contact en drinken elke maand een kopje koffie. Ik bewonder Gerwen zijn doorzettingsvermogen en positieve insteek. Zodra zijn traject bij ons afloopt, krijgt hij ongetwijfeld een vast contract bij de Universiteit Utrecht!’
Gerwen zit inderdaad helemaal op zijn plek. Mijn baas laat me lekker mijn gang gaan en komt soms even langs: ‘Wow, je bent snel geworden! zei hij laatst.’ Hij kan iets doen met zijn technische inzicht en werken met interessante materie, maar er ligt niet te veel druk op. Want als die druk te hoog is, gaat het niet goed. ‘Misschien moet je iets meer geduld hebben met mij, maar ik ben goed in mijn werk. Die aanvallen zijn ook nooit meer teruggekomen!’ Gerwen kan zich voorstellen dat werkgevers niet precies weten hoe ze daarmee moeten omgaan, ‘maar daar is GreenFox voor!’
Hij is erg blij met de mate van begeleiding die hij nu krijgt. ‘Hasjiem heeft me op weg geholpen, helpen doelen stellen. Nu vind ik bij hem rust en bevestiging dat alles oké is. Gerwen kijkt niet naar waar hij vandaan komt, maar waar hij nu staat. ‘Vergeleken met hoe ik erbij lag na die klap, kan ik alles. Binnenkort ga ik mijn rijbewijs halen!’
Interviewer en auteur: Jessica Numann