“Eigenlijk zou je aan iedere medewerker moeten vragen ‘Hoe gaat het met je en wat heb je nodig?’,” vertelt Jantien van Berkel, universitair docent Universiteit Utrecht, hoe gewoon de inzet van ‘mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt’ is. Voor een promotieonderzoek naar duurzaam en betekenisvol werk voor jongeren met een arbeidsbeperking, zocht Van Berkel een promovendus die naast onderzoekservaring ook de nodige levenservaring met zich meebracht. Via GreenFox Social Return kwam zij bij Marloes Lijffijt-de Vogel uit: “Al na een half jaar vonden wij Marloes zo steady en goed dat zij op ons verzoek nu bij de Universiteit Utrecht in dienst is,” vertelt Van Berkel enthousiast.
GreenFox Social Return begeleidt werkzoekenden naar en in werk en ontzorgt opdrachtgevers bij hun inclusiviteitsdoelstellingen. Net als andere publieke instellingen heeft Universiteit Utrecht als doel in het kader van de Participatiewet mensen uit ‘het doelgroepenregister’ aan te nemen. “Het was voor onze afdeling de eerste keer dat we via deze route iemand hebben gezocht,” vertelt Van Berkel over haar ervaringen. “GreenFox kwam met een aantal geschikte kandidaten en bij de gesprekken was begeleider Hasjiem van GreenFox aanwezig. Hij is erbij om kandidaten te ondersteunen tijdens de sollicitaties, het is heel prettig dat hij ze al kent. In twee rondes kozen we voor Marloes en daarna waren er regelmatig gesprekken met haar, ons en Hasjiem over hoe het ging en wat ze nodig had. Naast de sociale begeleiding vanuit GreenFox, verzorgen zij ook de praktische kant. Ze hebben een systeem waarin je elke week de uren goedkeurt, heel makkelijk.”
Constructief samenwerken voor hetzelfde doel Voor alle kandidaten stelt GreenFox een opleidingsbudget ter beschikking. “Wij willen promovendi helpen hun onderzoeksskills verder te ontwikkelen,” geeft Van Berkel aan over de start van Marloes. “GreenFox stond open voor dit soort training, ze kijken steeds naar wat wél kan. Ik vind de samenwerking heel prettig en constructief, met elkaar ga je voor hetzelfde doel.” Van Berkel benadrukt dat de inzet van Marloes geen ongewone aanpassingen vergt. Marloes is vanuit de universiteit gekoppeld aan een buddy, één laagdrempelig aanspreekpunt in een wereld van “typende, denkende mensen in aparte kamertjes,” zo omschrijft Van Berkel lachend. Daarbij gaf Marloes zelf goed aan dat ze bijvoorbeeld niet zo goed op een kamer met acht mensen kan werken en liever niet wil reizen in de spits, vervolgt Van Berkel. Heel begrijpelijk als je bedenkt hoeveel prikkels daarbij komen kijken. “Ik moet zelf ook bijkomen na het geven van een hoorcollege!”
Interviewer en auteur: Lisa Koolhoven www.verhalenpodium.nl