Wat doe je als je ambities botsen met de zorg voor je zieke vader? Tijdens het opstarten van zijn bedrijf GreenFox werd de vader van Renzo Deurloo (40) ernstig ziek. Dat dwong hem tot een lastige keuze.
“Een jaar nadat we te horen kregen dat mijn vader een kwaadaardige, agressieve hersentumor had, stierf hij. Ik heb er alles aan gedaan om er voor hem te zijn in dat laatste jaar, maar dat is helaas niet gelukt zoals ik zou willen. Toen hij de diagnose kreeg, was ik net met twee compagnons GreenFox gestart, een bedrijf dat bestaande verlichting renoveert zodat het 40% zuiniger is in gebruik. De werkzaamheden laten we uitvoeren door medewerkers met een arbeidsbeperking. Het eerste jaar van GreenFox was keihard werken; knokken voor elke opdracht, vijftig keer de deur in je gezicht krijgen, opkrabbelen en weer doorgaan. Ik geloofde heilig in het concept en in onze medewerkers, ik wil laten zien wat zij wel kunnen in plaats van wat niet. Een manier van kijken die ik heb meegekregen van mijn ouders. Ik was zelf een druk jongetje, nu zou ik het stempel ADHD krijgen en waarschijnlijk elke dag een pilletje ritalin. Mijn ouders noemden mij gezellig aanwezig en bleven, ook toen ik van alle middelbare scholen in Zeeland was gestuurd, in mij geloven. Ze motiveerden mij op zoek te gaan naar iets waar ik mijn passie in kwijt kon. Dankzij hen ben ik ondernemer geworden.”
Invalidelift
“Mijn vader lag een tijd in Antwerpen in het ziekenhuis en werd daarna thuis in Zeeland verpleegd. Ik was twee a drie keer per week bij hem en reed vaak middenin de nacht terug naar Den Haag waar ik woonde. Als ik bij hem was, werkte ik vaak door. Ik regelde een invalidelift en een complete aangepaste bad- en slaapkamer en schakelde ondertussen met een opdrachtgever om een offerte door te nemen. Lag ik naast hem op bed, dan hoorde hij het getril van mijn telefoon in mijn broekzak. Ik aarzelde soms, kon ik wel opnemen? Antwoord nou maar’, drong hij dan aan. We hadden het vaak over mijn ondernemerschap, ik kon goed met hem sparren. Zelf vond ik het soms best lastig om mijn aandacht steeds te verdelen. Ik kan als ondernemer niet zomaar een paar weken vrij nemen, ik kon mijn bedrijf GreenFox niet loslaten.”
Slechte timing
“Terwijl ik mijn tijd verdeelde tussen mijn vader in Zeeland en mijn bedrijf in Den Haag, liep mijn relatie stuk. Timing is nooit mijn sterkste punt geweest. Met de zorg voor mijn twee jonge dochters erbij, voelde mijn bestaan als een fragiel kaartenhuis. Alles wat mij lief was, raakte ik kwijt. Om te overleven hield ik mij vast aan mijn bedrijf. Maandenlang werkte ik keihard, ik woonde zelfs enige tijd op kantoor. Ik zette een bed in een leegstaande ruimte en liet een wc ombouwen tot douche. Ik stopte alleen nog maar met werken om een paar uur te slapen, de afleiding van mijn bedrijf hield mij op de been, het was mijn manier van overleven. Ik had in die periode veel telefonisch contact met mijn vader, maar zag hem weinig, eens in de twee weken voor 2 maanden. Het kon niet anders voor mij op dat moment, GreenFox moest slagen, dat was mijn houvast. Hij klaagde nooit, als ik er was, vergat hij even zijn eigen lichamelijke ongemakken en hadden we het over mij. Dat ontroert me nog altijd.”
Schuldgevoel
“Na mijn vaders overlijden heb ik me een tijd schuldig gevoeld over mijn afwezigheid. Ik had het gevoel dat ik hem tekort had gedaan. Ik had zo graag meer willen doen, nog een gesprek willen voeren, er helemaal voor hem willen zijn. Ik kan het niet meer terugdraaien en weet waarom ik die keuze toen maakte, maar het doet nog wel pijn. Ik had mijn vader ook zo graag willen vertellen dat GreenFox een succes is geworden. Hij zou trots geweest zijn, die gedachte troost me.”
Artikel gepubliceerd in fd persoonlijk op zaterdag 27 december 2014.